Charakterny, bezkompromisowy, perfekcyjny.
Kiedy zaraz po studiach rozpoczynał pracę projektanta w hucie „Ząbkowice”, a następnie w „Staszicu”, czekały go trudne zadania. Przeszkolenie załogi od zera, wyodrębnienie się, znalezienie własnego rozpoznawalnego stylu, oryginalnej projektanckiej tożsamości. Udało mu się to znakomicie.
Na rynku kolekcjonerskim charakterystyczne „Fiedorowicze” znajdowane są bez trudu przez wielbicieli wzornictwa PRL.
Jego projekty – przemysłowe i unikaty – weszły do kanonu klasyki polskiego szkła.
Aleksandra Kujawska
L. Fiedorowicz, forma dekoracyjna Nefre, lata 70., Zakład Szkła Artystycznego „Siemianowice”, fot. Pragaleria
w Siemianowicach Śląskich, fot. Pragaleria
Dyplom na Wydziale Ceramiki i Szkła w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie: Akademia Sztuk Pięknych
im. E. Gepperta) we Wrocławiu, 1973.
W 1974 roku rozpoczął współpracę z Hutą Szkła Gospodarczego „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim; w 1975 roku został zatrudniony jako projektant w Hucie Szkła Gospodarczego „Ząbkowice” – projekty realizował w oddziale huty w Siemianowicach Śląskich. Kierownik artystyczny Huty Szkła Artystycznego „Staszic” w Dąbrowie Górniczej, 1979–1992. W latach 1983–1984 uczył projektowania szkła w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Dąbrowie Górniczej (obecnie: Zespół Szkół Plastycznych
im. Tadeusza Kantora). W 1993 zajął stanowisko plastyka miejskiego w Sosnowcu, gdzie pracował do emerytury.
Jego projekty otrzymały liczne nagrody i wyróżnienia, m.in.: III Nagroda i Brązowy Medal w kategorii szkła unikatowego na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Artystycznego i Użytkowego w Katowicach, 1977; wyróżnienie na Ogólnopolskiej Wystawie Szkła Unikatowego i Przemysłowego w Katowicach, 1979.
Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in.: Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego, Biuro Wystaw Artystycznych Katowice, 1974; Konfrontacje 75 – Szkło i Ceramika, Instytut Wzornictwa Przemysłowego, Warszawa, 1975; Wystawa Szkła Gliwice 75, Muzeum w Gliwicach, 1975; Międzynarodowe Triennale Szkła i Porcelany, Jablonec, 1976; Ogólnopolskie Triennale Szkła, Twierdza Kłodzko, 1976; Ogólnopolska Wystawa Szkła Artystycznego i Użytkowego, BWA Katowice, 1977; Ogólnopolska Wystawa Szkła Unikatowego i Przemysłowego, BWA Katowice, 1979; Polskie szkło współczesne użytkowe
i artystyczne, Muzeum Częstochowskie, Częstochowa, 2007; Szklane inspiracje, Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu, Sosnowiec, 2010; Wzornictwo Huty Szkła Gospodarczego „Ząbkowice”. Eryka i Jan Drostowie, Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Wrocław, 2000; Barwny świat wielu form – szkło artystyczne i użytkowe z huty „Ząbkowice”, Muzeum w Gliwicach, Gliwice, 2018.
W 2019 roku odbyła sie retrospektywna wystawa Ludwika Fiedorowicza Szkło – Reaktywacja w Galerii Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Czeladzi.
Oprócz projektów szkła unikatowego tworzył obiekty unikatowe z wolno formowanego szkła warstwowego, wzbogaconego dodatkiem kobaltu i miedzi.
Prace w zbiorach muzealnych i prywatnych, m.in. : Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze, Pałac Schoena Muzeum w Sosnowcu, Muzeum w Gliwicach.
